குழந்தையை கருவில் சுமந்து ஈன்றெடுத்து வளர்ப்பதை, சிலர் ஏதோ கின்னஸ் சாதனையை படைத்துக் கொண்டிருப்பதை போன்று உணர்கிறார்கள். அளவுக்கு மீறிய கவனிப்பும், கட்டுப்படும், பல குழந்தைகளை எதிர்காலத்தில் முட்டாள்களாகவும், சமுதாயத்தில் வாழத் தெரியாதவர்களாகவும், மாற்றிவிடுகிறது.
குழந்தையை வளர்க்கும் பெரும்பாலானோர் தன் கவனம் முழுவதையும் குழந்தைகளின் மீது வைத்திருக்கிறார்கள், மாறாக குழந்தையை வளர்க்கும் போது முழு கவனத்தையும் தம்மீதும் அந்தக் குழந்தையை சுற்றி இருக்கும் பெரியவர்களின் மீது வைத்திருக்க வேண்டும். எந்த குழந்தையும் பெற்றோர்கள் சொல்வதைக் கேட்டு வளர்வதில்லை, மாறாக பெற்றோர்களின் செயல்களையும், நடவடிக்கைகளையும், சொற்களையும், பார்த்து, கேட்டு வளர்கிறது.
குழந்தையை சுற்றி இருக்கும் பெரியவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள்? என்ன பேசுகிறார்கள்? எவ்வாறு நடந்து கொள்கிறார்கள்? என்பதை குழந்தைகள் பிறந்தது முதல் கவனிக்க தொடங்குகிறார்கள்.
ஒரு குழந்தை பெரியவன் ஆனதும் எவ்வாறு நடந்து கொள்வான்? எவ்வாறு வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்வான்? எவ்வாறான வாழ்க்கை வாழ்வான்? என்பதெல்லாம் பெற்றோர்கள் கற்றுக் கொடுத்தவைகளை கொண்டும், பள்ளிக்கூடங்களில் கற்றுக் கொடுத்தவைகளைக் கொண்டு அமைவதில்லை. மாறாக அந்த குழந்தை 12 வயதுக்குள், பார்த்த, கேட்ட, அனுபவித்த, விஷயங்களை வைத்தே, அந்த குழந்தையின் எதிர்காலம் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது.
புத்திசாலிக்கும் அறிவாளிக்கும் உள்ள வித்தியாசம் பல பெற்றோர்களுக்கு தெரிவதில்லை.
ஒரு குழந்தையை நல்ல பள்ளிக்கூடத்தில், நன்றாக பாடம் நடத்தக் கூடிய ஆசிரியரிடம் கல்வி கற்க வைத்தால். அந்த ஆசிரியர் அந்த குழந்தையை அறிவாளியாக மாற்றலாம், ஆனால் எத்தனை பள்ளிக்கூடத்தில், எத்தனை பல்கலைக்கழகத்தில், கற்றாலும் எந்த குழந்தையையும் புத்திசாலியாக மாற்ற முடியாது.
அறிவாளிகளுக்கும் புத்திசாலிகளுக்கும் உள்ள வித்தியாசம் என்னவென்றால், அறிவாளி தான் கற்றுக்கொண்டவற்றை, கற்றுக்கொண்ட துறையில் பயன்படுத்துவார். உதாரணத்திற்கு காரை பழுதுபார்க்க கற்றுக்கொண்டவர் எத்தனை ஆண்டுகள் ஆனாலும் அந்த அறிவைக் கொண்டு காரை மட்டுமே பழுது பார்க்க முடியும். அதை விடுத்து மற்ற வாகனங்களை அவருக்கு பழுது பார்க்கவோ அதைப் பற்றிய உயரிய அறிவோ புரிதலோ இருக்காது. ஆனால் ஒரு புத்திசாலி இதே வாகன பழுதுபார்க்கும் படிப்பை படித்தாலும், தான் கற்றுக்கொண்ட இந்த அறிவை மற்ற துறைகளில் எவ்வாறு பயன்படுத்தலாம் என்ற புரிதலும் இருக்கும்.
அறிவாளி ஒரு சூழ்நிலையில் எவ்வாறு நடந்து கொள்வது என்று அவனுடைய அனுபவத்தில் அல்லது அவனுடைய படிப்பில் இருந்தால் அதை பயன்படுத்துவான். இல்லை என்றால் அந்த சூழ்நிலைக்கு கட்டுப்பட்டு நடப்பான். புத்திசாலிக்கு ஒரு சூழ்நிலையை சமாளித்து, அதிலிருந்து வெளிவரும் ஆற்றல் இயல்பாகவே இருக்கும். புத்திசாலி அவன் வாழ்நாளிலேயே சந்தித்திராத ஒரு பிரச்சினையை, கேள்விப்பட்டிராத ஒரு பிரச்சினையை, அவன் எதிர்கொண்டாலும் கூட, அதிலிருந்து எவ்வாறு வெளிவருவது என்ற ஆற்றல் அவனுக்குள் இருக்கும்.
ஒரு குழந்தை படிப்பதினால் அறிவாளி ஆகிறான் ஆனால் அவனது அனுபவங்களின் மூலமே புத்திசாலி ஆகிறான். குழந்தைகளின் பெரும்பாலான அறிவு வளர்ச்சி பன்னிரெண்டு வயதுக்குள்ளாகவே முடிந்துவிடுவதால், வெளி உலகத்தைப் பார்க்காது, மனிதர்களுடன் கலக்காது வீட்டுக்குள்ளேயே அடைத்து வைக்கப்பட்டுள்ள குழந்தைகள், மருத்துவர், பொறியாளர், வழக்கறிஞர், என்று எந்த வகையான தொழில் புரிந்தாலும் அவர்களுக்கு புத்தி கூர்மை குறைவாகவே இருக்கும்.
அவர்களின் துறையைச் சாராத, ஒரு சூழ்நிலையை, அவர்களால் எந்த காலத்திலும் சமாளிக்க முடிவதில்லை. அவற்றை சமாளிக்க பிறரின் உதவியையே நாடுகிறார்கள். வெளி மனிதர்களுடனும், பல குழந்தைகளுடனும் விளையாடி, மண்ணில் புரண்டு, குளத்தில் குதித்து, ஆற்றில் நீந்தி, இயற்கையுடனும், மனிதர்களுடனும், மக்களுடனும், இந்த சமுதாயத்தில் கலந்து வளரும் குழந்தைகள் புத்திசாலிகளாக உருவாகின்றார்கள். படிப்பு இல்லாத குழந்தைகள் கூட, எவ்வாறான சூழ்நிலையாக இருந்தாலும் அதை சமாளிக்கும் ஆற்றல் அவர்களிடம் இயற்கையாகவே உருவாகிவிடும். சிறிய வருமானம் இருந்தால் கூட அதை வைத்துக் கொண்டு வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொள்ளக்கூடிய புத்திசாலித்தனம் அவர்களுக்கு இருக்கும்.
குழந்தைகளுக்கு வெளியுலகத்துடன் வாழ கற்றுக்கொடுங்கள். நீங்கள் முதலில் வெளி உலகத்துக்கு வாருங்கள், மனிதர்கள் அதிகமாக இருக்கும் இடங்களுக்கும். மனிதர்கள் அதிகமாக கூடும் இடங்களுக்கும், அடிக்கடி உங்கள் குழந்தைகளை அழைத்துச் செல்லுங்கள். எதிர் வீட்டுப் பிள்ளைகளுடனும், அருகில் உள்ள வீடுகளில் உள்ள குழந்தைகளுடனும், உங்கள் பிள்ளைகளை சேர்ந்து விளையாட அனுப்புங்கள். உற்றார், உறவினர், நண்பர்களுடன், குழந்தைகள், இயல்பாக பழக அனுமதியுங்கள்.
இயற்கையுடன் இணைந்து வாழ குழந்தைகளுக்கு கற்றுக்கொடுங்கள். ஆறு, குளம், கடல், போன்ற நீர்நிலைகளுக்கு குழந்தைகளை அழைத்துச் சென்று நீந்த சொல்லுங்கள். காடு, மலை, கடல், போன்ற இடங்களுக்கு குழந்தைகளை விளையாட அழைத்துச் செல்லுங்கள். இயற்கையை பிள்ளைகளுக்கு அறிமுகப்படுத்துங்கள். விலங்குகளை குழந்தைகளுக்கு அறிமுகப்படுத்துங்கள். மனிதர்களை குழந்தைகளுக்கு அறிமுகப்படுத்துங்கள்.
குழந்தைகளுக்கு ஆயிரம் விஷயங்கள் புத்தகங்களில் இருந்து கற்றுக் கொடுப்பதை விடவும், இரண்டு விஷயங்கள் இயற்கையில் இருந்து கற்றுக் கொடுத்தால், அது அவர்கள் வாழ்நாள் முழுவதும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். புத்திசாலிக் குழந்தையால் அறிவாளியாக முடியும். ஆனால் எந்த அறிவாளியாலும் புத்திசாலியாக முடியாது. சிறுவயது தாண்டிவிட்டால், புத்தியை கூர்மைப் படுத்துவது சிரமம். இளமையில் கல்...
